Jak zrobić kabel antenowy do telewizora

Kabel antenowy (koncentryczny) służy jako środek połączenia, a także jest przeznaczony do przesyłania sygnałów analogowych, cyfrowych i innych sygnałów telewizyjnych. Pod sygnałem telewizyjnym odnosi się do przesyłania informacji w formie obrazów i dźwięku, z wykorzystaniem energii elektrycznej.

Ważną rolę w odbieraniu i przesyłaniu wysokiej jakości sygnału telewizyjnego odgrywa nie tylko moc przychodzącej wiadomości, ale także jakość drutu. Prąd wysokiej częstotliwości jest przesyłany przez wewnętrzny przewodnik (rdzeń środkowy). Ze względu na wielowarstwową konstrukcję kabel antenowy zapewnia nieprzerwany sygnał przy minimalnych zakłóceniach. Kabel antenowy składa się z następujących warstw:

1. Drut centralny (rdzeń) jest przewodnikiem wewnętrznym, do którego głównie stosuje się druty ze stopu miedzi.
2. Warstwa izolacyjna (wewnętrzna powłoka). Wykonany jest w postaci ciągłego spienionego polietylenu (fluoroplast). Który oprócz izolacji pełni funkcję współosiowego rozmieszczenia przewodu wewnętrznego i zewnętrznego.
3. Warstwa folii aluminiowej. Który tworzy ekran wokół dielektryka.
4. Aluminiowy oplot. Wykonuje funkcję ekranu, która zapobiega interferencjom elektromagnetycznym. Z reguły uważa się, że im gęstszy warkocz, tym wyższa jest jakość drutu.
5. Zewnętrzna osłona izolacyjna. Zaprojektowany do ochrony przed zewnętrznymi wpływami mechanicznymi, a także służy do przeciwdziałania promieniowaniu ultrafioletowemu. Druty w oplocie czarnym są przeznaczone do użytku zewnętrznego, ponieważ są bardziej odporne na promienie ultrafioletowe. I przewody z białą izolacją są używane do instalacji wewnętrznej.

POMOC!Zastosowanie zwykłych drutów miedzianych lub aluminiowych jako kabla antenowego jest niedopuszczalne ze względu na brak ochrony przed zakłóceniami radiowymi.

Dobry drut jest kluczem do wysokiej jakości sygnału telewizyjnego. Aby właściwie dobrać kabel, należy wziąć pod uwagę następujące parametry:

1. Impedancja powinna wynosić 75 omów. Ten wskaźnik odporności gwarantuje przesyłanie wysokiej jakości obrazów do telewizora.
2. Średnica kabla musi wynosić co najmniej 6 mm. Przewodniki są mniejsze niż określona średnica, mają bardziej delikatną strukturę, co prowadzi do szybkiego zużycia lub uszkodzenia.
3. Wartość właściwego tłumienia powinna wynosić co najmniej 60 dB.
4. Wygląd musi odpowiadać kablowi, tzn. Musi być na nim oznaczony.
5. Obecność nieprzyjemnego zapachu jest wyraźnym objawem niskiej jakości przewodnika.
6. Przewód musi mieć wystarczającą elastyczność. Jednocześnie nie powinny się na nim tworzyć zmarszczki podczas deformacji.

Wszystkie przewody antenowe są oznaczone, obce zaczynają się od RG, SAT, prefiksów DG, a domowe zaczynają się od RK (kabel częstotliwości radiowej). Następujące modele są najczęściej spotykane na rynku:

1. RG-6. Grubość wynosi od 6 do 7 mm. Rdzeń wykonany jest z miedziowanej stali lub miedzi. Ma osłonę wykonaną z polichlorku winylu, ekran foliowy, plecionkę aluminiową. Płaszcz izolacyjny z polietylenu. Zazwyczaj RG-6 służy do przesyłania sygnału analogowego, kablowego lub cyfrowego. Jest to najtańszy przewodnik, oczywiście jakość nie jest na wysokim poziomie.
2. RK-75. Przewodnik jest rdzeniem miedzianym. Lita lub porowata izolacja polietylenowa. Ekran ma postać plecionki z miedzianych (cynowanych) drutów i jest pokryty powłoką z PVC. Klasa jest identyczna z kablem RG-6, ale dzięki ulepszonemu ekranowi umożliwia transmisję sygnału telewizji satelitarnej.
3. SAT-50. Droższy drut, krajem pochodzenia są Włochy. Jest to standardowy kabel koncentryczny ze wzmocnionym ekranem. Przesyła sygnały telewizji kablowej, satelitarnej, cyfrowej i analogowej.
4. DG-113. Zgodnie z cechami jest to poziom wyższy niż poprzednie modele, ale ma wyższą kategorię cenową. Dodatkowy oplot ekranujący jest osadzony w kablu, a wartość właściwego tłumienia wynosi około 90 dB.

POMOC!Zaleca się kupowanie kabli marki DG-113. Mają doskonałe wartości parametrów transmisji sygnału, a także mają wyższą niezawodność i siłę.

Oprócz dobrego sygnału i kabla, na jakość transmisji wpływa prawidłowe podłączenie go do telewizora. Połączenie odbywa się za pomocą adaptera w postaci wtyczki. Podłączenie wtyczki i kabla antenowego jest następujące:

1. W odległości kilku centymetrów od końca drutu wykonuje się nacięcie wzdłuż obwodu za pomocą noża do osłony ekranu.
2. Powłoka izolacyjna jest usuwana do wewnętrznego przewodu.
3. Przewód jest podłączony do wtyczki do końca.
4. Przewód jest odcinany wzdłuż granicy zewnętrznej części wtyczki.

W przypadkach, gdy konieczne jest podłączenie kilku telewizorów do jednego kabla antenowego, stosuje się rozgałęźniki adaptera („kraby”), ale podłączony adapter zmniejsza moc odbieranego strumienia informacji. Rozdzielacz musi mieć liczbę wyjść równą liczbie podłączonych telewizorów. Posiadanie wolnego wyjścia obniża również jakość sygnału.

Rozdzielacze są instalowane w miejscach o najsilniejszym sygnale. Aby zrekompensować straty, stosuje się specjalne urządzenia w postaci wzmacniaczy. Wzmacniacze pozwalają zwiększyć jakość sygnału telewizyjnego i zmniejszyć ilość zakłóceń za pomocą zewnętrznego filtra częstotliwości.

POMOC!Jeśli podłączysz dwa telewizory do jednej anteny, jakość sygnału spadnie o 30%.

Adaptery umożliwiają przedłużenie przewodów przez ich połączenie. D.Aby wyeliminować niepotrzebną utratę sygnału, wydłużony kabel powinien składać się z drutów tego samego modelu i marki. Za pomocą adapterów można także naprawiać uszkodzone obszary. Na jakość sygnału może mieć wpływ silne zgięcie przewodu, dlatego należy zwrócić uwagę na trajektorię ułożonego kabla.

Pierwsze połączenia wtyczki z kablem wykonano przez lutowanie ich razem. Potem pojawiły się złącza, które wykonały połączenie za pomocą zacisku. Do tej pory użyj wtyczki typu F. Nowoczesna wtyczka pozwala na samodzielne wykonanie połączenia, bez konieczności korzystania z pomocy specjalisty. Połączenie odbywa się poprzez przykręcenie złącza do końca przewodu telewizyjnego. Jednocześnie nowoczesne złącza zapewniają wysoką transmisję wiadomości. Ale nie zapominaj, że jakość przesyłanego sygnału nie tylko obrazu, ale także dźwięku zależy od prawidłowego połączenia.

Większość odbiorników nie wymaga adapterów do złącza F. W przypadku cyfrowych dekoderów i telewizorów zwykle wymagany jest dodatkowy adapter (wtyczka antenowa).

POMOC!Wtyczki są zalecane do zakupu w tym samym sklepie co kabel.

W sytuacjach awaryjnych, gdy musisz podłączyć antenę do telewizora, możesz obejść się bez wtyczki. Aby to zrobić, usuń płaszcz izolacyjny z wewnętrznego przewodu. Złóż goły przewód na pół i podłącz go do telewizora, ale jakość sygnału będzie niska.