Co to jest bufet

Słowo „bufet” pojawiło się po francusku dzięki językowi łacińskiemu („bufetum” - genialny stół) i z czasem zyskało inne definicje, które pozostały podobne w znaczeniu do pierwotnego znaczenia, a mianowicie: firma „catering”; widok mebli do jadalni.

Co to jest bufet

Buffet to przedsiębiorstwo, które powstało w XIX wieku. W salach bufetowych restauracji zaczęli stawiać blokujący blat, ukrywający szafkę przed gośćmi. Dla osoby oglądającej bufet przydzielono nową pozycję - bufet. Później, oprócz swoich głównych obowiązków, musiał nalewać napoje bezalkoholowe i robić lekkie przekąski. Licznik został rozszerzony i stał się wąskim stołem. W latach 80. XX wieku w Stanach Zjednoczonych Ameryki ustawiono wysokie krzesełka po przeciwnej stronie lady, aby ludzie, którzy przybyli sami, mogli tam usiąść.

We współczesnym świecie takie meble znajdują się w budynkach publicznych lub zaludnionych, sprzedają gotowe produkty (śniadania i obiady, przekąski, ciasta i produkty mączne), które po zakupie można tam zjeść.

Wymagania dla tego typu instytucji są ściśle regulowane przez GOST, ponadto są one bardzo podobne do wymagań z czasów sowieckich.

Pomoc! Za granicą byłego ZSRR nie ma dokładnego odpowiednika dla tego typu przedsiębiorstw gastronomicznych. W większości języków podobne słowo oznacza technika organizacja żywieniowa, czyli wybór odwiedzających z prezentowanej oferty tego, czego chcą. Rosyjskimi odpowiednikami tej koncepcji są stół bufetowy i bufet.

Według lokalizacji bufety to:

• w budynkach mieszkalnych (w jadalniach, hotelach);
• w miejscach publicznych (uniwersytety, instytuty, szkoły, stadiony, teatry i kino, dworce kolejowe, lotniska itp.);
• w produkcji.

Struktura i przeznaczenie miejsc to:

• ruchome (schowek na kredens, kredens samochodowy, kredensy na zbiornikach wodnych);
• stacjonarne.

W zależności od czasu pracy są:

• Sezonowe
• cały czas pracuje.

Główne wymagania, które muszą spełnić wszystkie restauracje:

• istnienie znaku;
• obecność menu;
• dostępność cennika produktów;
• działający system wentylacji;
• obecność licznika;
• toaleta z umywalką;
• stoły do ​​jedzenia (z krzesłami lub bez);
• dopuszczalne użycie glinianych lub jednorazowych zastaw stołowych;
• dostarczanie gościom ręczników papierowych.

Bufet jako mebel jadalny pojawił się w XVII wieku. Zachował swój wygląd od tego czasu do teraz:

• półki na górze ze szklanymi lub drewnianymi drzwiami - na szklanki, salaterki, szklanki szkła i kryształu;
• w środkowych szufladach - na widelce, łyżki i noże;
• poniżej znajdują się ciężkie półki na pojemną porcelanę i naczynia metalowe.

Półki powyżej i poniżej, oprócz szuflad, zostały oddzielone wnęką z blatem. Służył do podawania potraw przed podaniem. Po chwili zaczęli gotować na nim przekąski.

Ten projekt jest tak praktyczny, że pomimo ogromnego czasu od jego wyglądu, nie zmienił swojego wyglądu.

To nie tylko pojemna szafka, odpowiednia do przechowywania przyborów kuchennych. Dla wielu osób bufet jest symbolem paleniska. Co więcej, teraz większość producentów mebli ulepszyła taką szafkę, która pasuje teraz do prawie każdego wnętrza.

Oprócz potraw możesz w nim przechowywać napoje i produkty nie psujące się.

Czasami ludzie mylą kredens z piórnikiem lub szafką, ale kredens ma kilka istotnych cech wyróżniających:

• w porównaniu z krawężnikiem ma 3 sekcje (dolną, środkową i górną);
• ma wnękę z blatem;
• ma dużą wysokość, jak piórnik, ale jest znacznie szerszy.

Ma możliwość umieszczania naczyń, sztućców, produktów: przypraw, kawy, herbaty. Pogłębianie blatem, podobnie jak w starożytności, służy do robienia przekąsek, parzenia herbaty, serwowania.

Topware jest często przechowywane na wierzchu, co jest rzadko używane. Na przykład zestawy obiadowe, kieliszki do wina, wszystko, co przychodzi tylko wtedy, gdy goście przychodzą do domu.

W środkowych częściach oprócz blatów znajdują się szuflady. Mogą pomieścić widelce, łyżki i inne przydatne drobiazgi. Czasami blat można wysunąć, co daje gospodyni jeszcze więcej miejsca na tworzenie arcydzieł gotowania.

Dolna część jest zawsze używana do przechowywania dużych, ciężkich przedmiotów przyborów kuchennych - patelni, garnków, drobnego sprzętu gospodarstwa domowego.