Zasada działania konwektora elektrycznego

Konwektor elektryczny to domowe urządzenie grzewcze, które podnosi temperaturę pokojową poprzez konwekcję. Jest niezbędnym narzędziem w przypadku krótkotrwałego spadku temperatury w nieogrzewanym okresie w celu utrzymania komfortowego mikroklimatu w salonie.

Konwektor jest jednym z najpopularniejszych urządzeń grzewczych do pomieszczeń domowych i biur. Odpowiedź na pytanie, co sprawia, że ​​tak jest, pomoże uzyskać ten artykuł.

Zasada działania konwektora

Jak wspomniano w preambule, działanie urządzenia opiera się na zasadzie konwekcji lub naturalnej cyrkulacji przepływów powietrza. Urządzenie podgrzewa zimne powietrze wchodzące do konwektora od dołu za pomocą elementu grzejnego. Następnie podgrzane strumienie opuszczają urządzenie przez szczeliny wykonane w górnej części ciała. Ciepłe powietrze rozprzestrzenia się w różnych kierunkach i podczas chłodzenia stopniowo spada, gdzie ponownie wpada do strefy wychwytywania. W ten sposób przeprowadza się naturalny obieg, przyczyniając się do szybkiego wzrostu temperatury w pomieszczeniu.

Urządzenie konwektorowe

Urządzenie ma dość prosty układ. W dolnej części ciała znajdują się otwory na dopływ zimnego powietrza. Na górze znajdują się sloty do dystrybucji gorącego strumienia. Wewnątrz są:

• element grzewczy (otwarty lub zamknięty);
• czujnik temperatury;
• jednostka sterująca.

Ten ostatni umożliwia włączenie / wyłączenie urządzenia, ustawienie temperatury roboczej, a także wyłączenie z powodu przegrzania. Czujnik temperatury jest podłączony do obwodu sterującego, który przy określaniu poziomu temperatury odpowiadającego danemu wysyła sygnał do wyłączenia elementu grzejnego. Po ochłodzeniu pomieszczenia konwektor włącza się ponownie.

Istnieją trzy rodzaje elementów grzejnych: elementy grzejne, igłowe i monolityczne.

Zarządzanie może odbywać się za pomocą termostatu mechanicznego lub może być realizowane w obwodzie elektronicznym.

POMOC! Konwektory są podłogowe i wiszące. Modele podłogowe stanowią potencjalne zagrożenie - jeśli się przewrócą, istnieje ryzyko pożaru. Dlatego prawie wszystkie takie urządzenia są wyposażone w czujnik dachowania i system wyłączania awaryjnego.

Urządzenie ma wiele zalet:

• prostota instalacji i obsługi;
• długa żywotność bez potrzeby specjalnej konserwacji;
• niski koszt;
• możliwość autonomicznego działania bez stałej obecności i kontroli osoby;
• wysoka wydajność (do 90-95%);
• brak hałasu podczas pracy;
• niewymagające jakości sieci zasilającej - są zdolne do niezawodnej pracy przy napięciach w zakresie od 150 do 240 V.
• nie wysusza otaczającego powietrza;
• umożliwia uderzenie i natrysk i może być stosowany w warunkach wysokiej wilgotności;
• obudowa nie nagrzewa się do wysokich temperatur, w wyniku czego wykluczona jest możliwość poparzenia;
• wysoka konserwowalność;
• możliwość elastycznego dostosowania temperatury w pomieszczeniu;
• wysoki poziom bezpieczeństwa.

Niestety urządzenie nie jest pozbawione pewnych wad, w tym:

• znaczące zużycie energii;
• może być źródłem nieprzyjemnego zapachu, jeśli kurz dostanie się na otwarty element grzewczy;
• ograniczony zakres - skuteczny tylko w małych pokojach (do 30 metrów kwadratowych) z niskimi sufitami.

Przy wyborze takiego urządzenia główną cechą roboczą jest moc. Jest on określany na podstawie wielkości i konfiguracji pomieszczenia, w którym ma być zainstalowany grzejnik. Istnieje kilka podejść do określania wymaganej mocy.

Na podstawie powierzchni pokoju

Ogólnie przyjmuje się, że w przypadku pomieszczenia z jednymi drzwiami, jednym oknem i wysokością przepływu 2,5 m wymagany jest 1 kW na 10 m² obszar. Podejście to jest przybliżone i wymaga korekty za pomocą współczynników korekcji (k). Na przykład, jeśli pomieszczenie znajduje się w rogu budynku, tzn. Ściany zewnętrzne otaczają go po obu stronach, wówczas przy obliczaniu mocy obowiązuje poprawka k = 1,1.

Jeśli pomieszczenie ma dobrą izolację termiczną, można zastosować współczynnik redukcji równy 0,8 lub 0,9.

Przykład 1. Konieczne jest obliczenie mocy konwektora dla instalacji w pomieszczeniu o powierzchni 25 m², z niskimi sufitami (około 2,5 m), znajduje się w rogu budynku o ścianach z podwójną izolacją termiczną. Pokój ma jedno okno i jedne drzwi.

Następnie moc P oblicza się według wzoru: P = 1 kW * (25 m²/ 10 m²) * 1,1 * 0,8 = 2,2 kW.

Według objętości pokoju

Takie podejście pozwala dokładniej określić moc urządzenia, ponieważ bierze ono pod uwagę wysokość ogrzewanej przestrzeni. Chodzi o to, że do ogrzewania każdego metra sześciennego powietrza potrzeba 40 watów mocy. Aby ustalić wartość końcową, stosuje się te same współczynniki, jak opisano w poprzednim przypadku. Warto również wyjaśnić wartość mocy, jeśli w pomieszczeniu znajduje się więcej niż 1 okno - każde kolejne wymaga zwiększenia mocy urządzenia o 10%.

Przykład 2. Konieczne jest wybranie mocy do salonu, znajdującego się w środkowej części budynku o dobrze izolowanych ścianach. Salon ma 2 okna, wysokość pomieszczenia wynosi 2,7 m, długość 7 m, a szerokość 4 m.

Obliczmy moc:

P = 2 * 2,7 * 7 * 0,8 * 40 = 1209,6 W = 1,21 kW.

Jako dodatkowe źródło ogrzewania

Jeśli w domu jest centralne ogrzewanie, którego moc nie wystarcza do utrzymania komfortowej temperatury, konwektor można wykorzystać jako dodatkowe źródło ciepła.

W takim przypadku wymagana jest moc 40 ± 10 W na każdy metr kwadratowy powierzchni lub 15-20 W na każdy metr sześcienny.