Każdy naród jest unikalnym połączeniem tradycji sięgającej czasów starożytnych. Jeśli Europejczycy są przyzwyczajeni do używania widelców, łyżek i noży, to Azjaci od dzieciństwa byli sprytnie prowadzeni pałeczkami. Każda tradycja ma swoje korzenie, szukamy powodu, dla którego Azjaci używają tak oryginalnych sztućców.
Dlaczego dokładnie one?
Początkowo wszyscy ludzie jedli rękami, ale stopniowo, ze świadomością zasad higieny i wygody, zwyczaj ten zniknął. Uważa się, że na początku pałeczki służyły jako pomocnicy w przygotowywaniu żywności: bardzo wygodnie jest im wyciągać duże kawałki wrzącej wody lub gorącego oleju, oceniając gotowość jedzenia.
Miejscowi w Chinach nazywają pałeczki Kuizi i po raz pierwszy pojawili się w szlachetnych domach. Zwykli ludzie zaczęli ich używać około piątego wieku naszej ery.
Stopniowo kije mocno wkroczyły w codzienne życie, nabierając nowoczesnej formy: z jednego końca kwadrat kaizi, aby pewnie położyć się na powierzchni stołu. To na przeciwległym końcu stopniowo się zwężają. Najczęściej są to drewniane patyczki, które zgodnie z tradycją przed użyciem należy je ocierać o siebie. Ten zwyczaj wywodził się z przeszłości, kiedy biedni źle wykonali kaizi i istniało ryzyko odprysków. W ten sposób szlifowanie usunęło szorstkość.
Chińczycy uczą dzieci posługiwania się pałeczkami od około roku. Aktywnie rozwijają zdolności motoryczne rąk, co w przyszłości ma pozytywny wpływ na rozwój intelektualny i fizyczny.
Duże firmy zajmujące się produkcją zaawansowanych technologii wprowadziły test rekrutacyjny związany z małymi częściami - pracownicy muszą zręcznie posiadać pałeczki do jedzenia!
Z czego są zrobione
Należy zauważyć, że pałeczki są podzielone na te, które są potrzebne do gotowania - są długie, około 40 centymetrów i są wykonane z bambusa, a kaizi na posiłek, są krótsze - tylko 25 centymetrów.Azjaci, zwłaszcza Japończycy, nie lubią używać metalu, słusznie wierząc, że szkodzi zębom. Najczęściej do azjatyckich sztućców:
- drzewo;
- mosiądz;
- plastik;
- brąz;
- srebrny
- bambus;
- stal nierdzewna (ale to tylko w Korei);
- kość
Po pierwsze, zawsze będzie drewno, jako niedrogi i łatwy w obróbce materiał. Niektóre z najpiękniejszych sztućców są uzyskiwane z drogiej kości słoniowej, będąc prawie dziełem sztuki, które odpowiednio zdobi bogaty dom.
A gdzie jest nóż?
Uważa się, że sprawa nie obyła się bez wielkiego filozofa Konfucjusza.Głosił pokój i wierzył, że nóż ma miejsce na wojnie, a nie w domu. To dzięki jego aktom wszystkie ostre metalowe przedmioty mocno związały się z agresją i przemocą.
Ciekawy fakt został zachowany w annałach historii: jadła tylko srebrnymi pałeczkami, ponieważ srebro czernieje w kontakcie z truciznami. To prawda, niestety nie u wszystkich!
W biednym kraju każdy posiłek był równoznaczny z wakacjami.Długi okres głodu sprawił, że jedzenie stało się święte, dlatego nóż, jako symbol wojny, nie powinien znajdować się na stole. Nieco później to samo uprzedzenie rozprzestrzeniło się na wtyczkę, to urządzenie ma również ostre krawędzie, które w razie potrzeby mogą znacznie zaszkodzić osobie.
W rezultacie zarówno nóż, jak i widelec zostały wykluczone z serwowania stołu azjatyckiego na długi czas. Chociaż teraz istnieje tendencja do europeizacji, a wielu współczesnych Azjatów używa widelców i łyżek, a około jedna trzecia spokojnie je rękami.
Popularność azjatyckich urządzeń kuchennych jest uzasadniona dietetycznie. Często przejadamy się widelcem i łyżką, ponieważ sygnał do mózgu o nasyceniu pojawia się późno za około 15 minut! Dlatego bardziej korzystnie jest jeść powoli i rozważnie, jak sugeruje kultura azjatycka.
Zostaw Swój Komentarz